Чанде пеш шоири шинохтаи Эрон Алиризо Қазва меҳмони Тоҷикистон буд. Ӯро дар кишвари мо бештар ҳамчун муаллифи муқаддимаи китоби «Хуршедҳои гумшуда» мешиносанд. Ин навишта дар замони худ сарусадои зиёде эҷод карда буд ва таассуроти аксар ҳам дар бораи ин навишта ва назариёти муаллифи он бар асоси шоеаҳост ва худи онро нахондаанд. Аз фурсат истифода бурда, […]Идома...

Суҳбати Матлуба Ёрмирзоева бо нависанда Ғайрат Ҳаким – Аввалан Шуморо ба муносибати таълифи романатон “Ҳукми бадтар аз марг” муборакбод мегӯям. – Ташаккур! – Романи «Ҳукми бадтар аз марг» манзури хонандаҳо гашт. Мегуфтед, ки чаро қаҳрамонҳои асосии ин роман асосан манфианд? Ба мисли Раҷаб, Суҳроб… Чӣ Шуморо водор кард, ки вобаста ба олами ҷиноят роман эҷод […]Идома...

– Устод, чӣ Шуморо водор намуд, ки по ба майдони адабиёт гузоред?  – Маро шавқи хондан ва завқи ба маънояш сарфаҳм рафтан нависанда кардааст. Ва аслан гирем, ман ҳоло ҳам хонандаам, на нависанда. Навиштаҳоям бино бар заруратеанд, ки ҷойҳои холии китобҳои хондаамро пур бикунам. Ман аз ҷумлаи шогирдони танбал набудам, бисёр китоб мехондам, бисёр меомўхтам, […]Идома...

— Дуруд, устоди гиромӣ! Хаста набошед. Аз ҳикояи нави «Озмоиш»-атон, ки чанде пеш дар «Адабиёт ва санъат» нашр шуд, аён мегардад, ки ҷазбаи қалам мисли ҳамеша Шуморо сари мизи кор мекашад ва ба навиштан водор мекунад. Оё боре шуда, ки аз шуғли якумраи худ – эҷоди асари бадеӣ эҳсоси хастагиву дилмондагӣ дошта бошед? — Тандурусту […]Идома...

– Устоди гиромӣ , имрӯз шумо ҳамчун нависанда ба қуллаи баланд расидаед. Вақте ки ба қафо, ба роҳи тайкардаатон назар меафканед, вуҷудатонро чӣ эҳсосоте фаро мегирад? – Ман дар зиндагӣ бештар бо одамони нек вохӯрдам. Тасаввур кунед, бо маслиҳати устод Мирзо Турсунзода сармуҳаррири «Садои Шарқ» Убайд Раҷаб аз курсии донишҷӯӣ маро ба ҳайси мудири шуъбаи […]Идома...