БИСТАРИ МАРГ Пиразан рӯйи  бистар хобида, чанд бор лабонашро бо оби забон нам карда, сари вазнину гаронашро сӯйи нишасти мард тоб дод, то чизе бигӯяд, магар сухан гаронӣ мекард ё гуфта наметавонист, ки миёни абрӯяш гиреҳ зада, чин дар пешониаш ҷӯя мебаст ва пуралам нафас мебаровард: «Мардак, аз гуноҳам гузаред…» Паст буд ин ҳарфи нафасӣ. […]Идома...

Ҳама чиз ба мавқеаш. Вақте ҷоми умр лабрез мешавад, аз марг ҷое барои фирор нест. Инак, ман ҳам роҳи умрамро паймудам ва чунонки мегӯянд, дар назди Худо ҳузур ёфтам. Вале чи муъҷизаест: чун дар бедорӣ ҳама чизро мебинаму мешунавам. Дар тобути васати ҳавлӣ хобидаам ва ба ҳар он чи дар атроф ба вуқуъ мепайвандад, наззора […]Идома...

 Рахши вақт чоргома метохт. Та­биат нобуд мекарду месохт. Зиндагӣ ато мекарду марг бозпас мехост. Тақдир оҳанги тасодуф менавохт ва бо ин тасниф инсонро ба вартаи иштибоҳ меандохт, дар кӯраи им­тиҳон мегудохт, ки аз он одам гоҳе мебурду гоҳе мебохт. Ва инак қиссаи як тасодуф. Дар Гулдара чашмае ҳаст Ният ном. Агар кас ҳоҷате дошта бошад, […]Идома...

Ба муносибати сафари  Раиси Ҷумҳурии мардумии Чин ба Тоҷикистон Модарҷонам, медонӣ? Ҳарфи дилам мехонӣ? Дон, ба ҷуз ба оҳангар Мебароям ба шавҳар. Мерезад ашк аз дида, Нохунаш пур аз дуда…                      (Суруди халқӣ) То кунун ба фаҳмаш намеравам, ки дар ин суруди мардумӣ чӣ маънӣ нуҳуфтааст. “Дон, […]Идома...

Ба муносибати рӯзҳои фарҳанги Тоҷикистон дар Озарбойҷон   Саҳаргоҳи тирамоҳ халиҷи Боку ғарқи хоби ширин буд. Нурҳои нозуку хираи офтоб нав аз синаи баҳр баромада, рӯи шишарезаҳои шаффоф медурахшиданд. Дар бандаре киштии сафеде меистод. Одамони корҷомапӯш танҳо ё гурӯҳ-гурӯҳ ҷониби киштӣ шитобида, ба воситаи зина болои он мебаромаданд. Ана ҷавони тануманди гамдумгун, мӯи сараш сип- […]Идома...

Ба муносибати рӯзҳои фарҳанги Туркманистон дар Тоҷикистон Ҳайронӣ, ки чаро писару набераи ман номҳои туркманӣ доранд? Ҳақ ҳастӣ, бисёриҳо аз ин дар ҳайра­танд. Вақте ки Ойгул таваллуд шуд, мо ба ин муносибат дар Саратов тантанаи оилавӣ оростем. Он рӯз ҳам тамоми ҳамсояҳо аз аҷобати номи падару дух­тари рус дар тааҷҷуб буданд… Маҷбур шудам, ки қиссаи […]Идома...

Арафаи соли нав буд. Баргигул дар тан хилъати сафед дар гулгашти ҳавлии касал­хонаи шаҳрӣ гардиш мекард. Дар зери пояш хазоне, ки ба тозагӣ рехта буд, хиширрос мезад. Зоғчаву майнаҳо дар шохҳои балан­ди сафедорҳо нишаста, ғуҷур-ғуҷур овоз мебароварданд. Аёси гашти рўзӣ онҳоро якҷоя бо шохсор алвонҷ медод. — Баргигул Сафаровна! — ин дам аз зи­наи дари […]Идома...

Ҷавонзан ба ҳаммом оби гарм овард, собун муҳайё сохт, сачоқи тоза гирифт ва назди писари бе­мораш рафт, то ки биораду сару танашро бишӯяд. Шустушӯи писарак модарро хуш меояд, гумон меку­над, ки ӯ мисли гули баҳориест, ки пас аз боридани борон тозаю тар мешавад, бӯи форам аз худ бадар месозад. Аммо ин бор вақти шустушӯ да­стони […]Идома...

— Таксӣ! — Таксӣ! … Намеистанд, мегузаранд. Бори сабуктаре медоштам, ба сари роҳ ме­баромадам; ин ҷо ҳамин тавр аст, так­сиҳо мегузаранду намегиранд. Ё онҳо мефаҳманд, ки дилам боз дар ин боғи сабз андаки дигар будан мехоҳад?!. Ин хараки бечора маро бо ин ҳама халтаҳоям бардошта метавониста бошад, намешиканад? Не, миёнаш бақувват, хам назад… Борам вазнин […]Идома...