Ба муносибати сафари  Раиси Ҷумҳурии мардумии Чин ба Тоҷикистон Модарҷонам, медонӣ? Ҳарфи дилам мехонӣ? Дон, ба ҷуз ба оҳангар Мебароям ба шавҳар. Мерезад ашк аз дида, Нохунаш пур аз дуда…                      (Суруди халқӣ) То кунун ба фаҳмаш намеравам, ки дар ин суруди мардумӣ чӣ маънӣ нуҳуфтааст. “Дон, […]Идома...

Ба муносибати рӯзҳои фарҳанги Тоҷикистон дар Озарбойҷон   Саҳаргоҳи тирамоҳ халиҷи Боку ғарқи хоби ширин буд. Нурҳои нозуку хираи офтоб нав аз синаи баҳр баромада, рӯи шишарезаҳои шаффоф медурахшиданд. Дар бандаре киштии сафеде меистод. Одамони корҷомапӯш танҳо ё гурӯҳ-гурӯҳ ҷониби киштӣ шитобида, ба воситаи зина болои он мебаромаданд. Ана ҷавони тануманди гамдумгун, мӯи сараш сип- […]Идома...

Ба муносибати рӯзҳои фарҳанги Туркманистон дар Тоҷикистон Ҳайронӣ, ки чаро писару набераи ман номҳои туркманӣ доранд? Ҳақ ҳастӣ, бисёриҳо аз ин дар ҳайра­танд. Вақте ки Ойгул таваллуд шуд, мо ба ин муносибат дар Саратов тантанаи оилавӣ оростем. Он рӯз ҳам тамоми ҳамсояҳо аз аҷобати номи падару дух­тари рус дар тааҷҷуб буданд… Маҷбур шудам, ки қиссаи […]Идома...

Арафаи соли нав буд. Баргигул дар тан хилъати сафед дар гулгашти ҳавлии касал­хонаи шаҳрӣ гардиш мекард. Дар зери пояш хазоне, ки ба тозагӣ рехта буд, хиширрос мезад. Зоғчаву майнаҳо дар шохҳои балан­ди сафедорҳо нишаста, ғуҷур-ғуҷур овоз мебароварданд. Аёси гашти рўзӣ онҳоро якҷоя бо шохсор алвонҷ медод. — Баргигул Сафаровна! — ин дам аз зи­наи дари […]Идома...

Ҷавонзан ба ҳаммом оби гарм овард, собун муҳайё сохт, сачоқи тоза гирифт ва назди писари бе­мораш рафт, то ки биораду сару танашро бишӯяд. Шустушӯи писарак модарро хуш меояд, гумон меку­над, ки ӯ мисли гули баҳориест, ки пас аз боридани борон тозаю тар мешавад, бӯи форам аз худ бадар месозад. Аммо ин бор вақти шустушӯ да­стони […]Идома...

— Таксӣ! — Таксӣ! … Намеистанд, мегузаранд. Бори сабуктаре медоштам, ба сари роҳ ме­баромадам; ин ҷо ҳамин тавр аст, так­сиҳо мегузаранду намегиранд. Ё онҳо мефаҳманд, ки дилам боз дар ин боғи сабз андаки дигар будан мехоҳад?!. Ин хараки бечора маро бо ин ҳама халтаҳоям бардошта метавониста бошад, намешиканад? Не, миёнаш бақувват, хам назад… Борам вазнин […]Идома...

Шаб ихтиёри ҳукмравоиро ба рӯз надода, аз хоб бедор шудам. Табъам чунон болида буд, ки дар ҳайрат мондам. Аз сидқи дил ба машқи бадан машғул шудам. Дар ҳоле, ки арақ аз сар рӯям мешорид, сачоқи калонро ба сари кифтам партофта, ҷониби чашмаи деҳамон роҳ пеш гирифтам. Ба лаби чашма нарасида ҳаво рӯшан шуд. Олиҳаи ҳусну […]Идома...

Пора аз роман … Охири ҳамон ҳафта ҷонишини сардори участка Голубев бригадирҳо, комсомолон, зарбдорони меҳнатро ба мошинаш савор карда, ба Қӯрғонтеппа, ба маҷлиси сардори сохтмон, ки ба наздикӣ таъйин карда буданд, овард. Он ҷо аллакай дар саҳни штаб одамони зиёд ҷамъ омада буданд. Аз бисёрии мошин ва аспу одам ҷойи сӯзанпартоӣ набуд. Аз Душанбе коргарони […]Идома...

(Ҳикоя) Ӯ ном дошт: Анор, вале ин исми аслӣ кайҳо фаромӯш шуда, ҳама “Парӣ”-аш мегуфтанд. Ҳатто дар овони хурдсолиаш ҳам “Парича” ном гирифтаву он ба забони ҳама нишаста буд. Худаш ҳам ба “Парӣ” чунон хӯ гирифта буд, ки агар “Анор” гуфта фарёдаш мезаданд, сокит мемонд, зеро дар назараш менамуд, ки дигареро ҷеғ мезананд. Дар дарс […]Идома...