Номаи шодбошии ИНТ ба профессор Равшан Раҳмонӣ
Равшан Раҳмонӣ баъди ба итмом расонидани мактаби миёна, соли 1972 рӯ ба факултаи филологияи тоҷики Донишгоҳи давлатии Тоҷикистон ниҳод. Баъди хатми он дар соли 1977 чун фаъоли ҷамъиятӣ дар Кумитаи радио ва телевизиони ҶШС Тоҷикистон (1977-1978) кор кард. Солҳои 1981-1985 ба ҳайси тарҷумон дар Донишгоҳи Кобули Афғонистон ба фаъолият пардохт. Барои такмили дониши худ баъдан аспиранти Пажӯҳишкадаи кишварҳои Осиё ва Африқои Донишгоҳи давлатии Маскав ба номи М.В.Ломоносов (1986-1989) гардид ва аз соли 1978 то имрӯз ба ҳайси лаборанти калон, муаллим, дотсент, профессор дар Донишгоҳи миллии Тоҷикистон кор мекунад.
Бунёдгузор ва сардабири гоҳномаи «Мардумгиёҳ» (1993-2003) ва маҷаллаи «Пайванд» (нашрияи Анҷумани тоҷикон ва форсизабонони ҷаҳон) аст. Дар мавзуи «Назми шифоҳии таълифии даризабонони Афғонистони муосир» (1989) рисолаи номзадӣ ва таҳти унвони «Афсонаҳои мардуми форсизабон дар сабти имрӯз» (1998) рисолаи докторӣ дифоъ кардааст.
Асарҳои «Намунаҳои фолклори дарӣ» (дар 3 ҷилд, 1985), «Афсонаҳои дарӣ» (1994, 1998), «Шавғот (Афсонаҳои форсӣ ва маҳорати як афсонапардози эронӣ)» (1996), «Афсона ва жанрҳои дигари насри шифоҳӣ» (1999), «Таърихи гирдоварӣ, нашр ва пажӯҳиши афсонаҳои мардуми форсизабон» (2001), «Афсонаҳои нодир» (2003, 2005), «Тамаддуни ориёӣ (маҷмуаи гуфтугӯҳо)» (2006); «Достони Барзу дар гуфтори Ҷӯра Камол» (2007), «Эҷодиёти гуфтории мардуми тоҷик» (2008), «Як афсона дар баёни чор насл» (2011); «Фарёди бесадо» (2011), «Замоне бо Ғафуров ҳамкор будам» (2012), «Фарҳанги ориёӣ ва тоҷику Тоҷикистон» (2012), «Наврӯзи ориёии тоҷикон» (2013), “Насри гуфтории тоҷикони Бухоро” (2014, 2015, 2018), “Эмомалӣ Раҳмон – пайвандгари гузашта, имрӯза ва ояндаи тоҷик” (2022), “Фарҳанги гуфторӣ дар романи “Фирдавсӣ”-и Сотим Улуғзода” (2022), “Фирдавсӣ дар бораи Наврӯзу Меҳргону Сада андар «Шоҳнома» (2023), “Берунӣ андар ҷашну оинҳои бостонӣ” (2023) ва ғайра ба қалами ӯ тааллуқ доранд.
Ҳукумати кишвар ва дигар ниҳоду созмонҳои илмиву ҷамъиятии дохилӣ ва хориҷӣ ӯро сазовори мукофотҳои ордени «Дӯстӣ» (2008), Аълочии фарҳанги Тоҷикистон (2008), Аълочии маорифи Тоҷикистон (2008), ҷоизаи байналмилалии «Пажӯҳиши сол» аз кишвари Эрон (2003) ва ҷоизаи Бунёди Манучеҳри Фарҳангӣ (2023) ва ғайра донистаанд.
Аз соли 2000 узви Иттифоқи нависандагон аст. Мо – ҳамқаламон, 70 соли бобарори умри ин донишмандро самимона шодбош мегӯем ва орзуманди корҳои тозааш дар оянда ҳастем.
Раёсати Иттифоқи нависандагони Тоҷикистон
