ПИРЕ БУД РАВШАНЗАМИР

А.  АБДУМАННОНОВ

1

Аз  ибтидои  солҳои  60  то сар  задани  воқеаҳои  нохуши  аввали  солҳои 90-и қарни гузашта ҳар  рўзи  корӣ пас  аз  нисфи рўз мўйсафеди  резапайкаре  бо қомати  андак  хамида, бар  сар  тоқии  чустии сабзинаранг  оҳиста-оҳиста  қадамзанон ба Институти забон  ва  адабиёти ба  номи  Рўдакии Академияи  илмҳои Тоҷикистон меомад. Дар  ошёнаи  дуюми  Институт назди тирезаи  паҳлуи  маҷлисгоҳ  тақрибан  ҳамеша  ўро  ҷавонони  пажўҳишгоҳ,  аспирантону  унвонҷўён аз  донишгоҳҳо,  адибони  навқалам  мунтазир  мешуданд. ў баъди  баромадан  ба нафақа  дар  Институт утоқи  корӣ  надошт, маслиҳатҳову  сўҳбатҳояш  аксаран дар  ҳамон  роҳрави  назди  маҷлисгоҳ  сурат  мегирифтанд. Гоҳ-гоҳ  ба  коргоҳи  муаллим  Муҳаммадҷон  Шакурӣ,  дафтари  кории  Хуршеда  Отахонова  ва шуъбаи  луѓат медаромад. Зиёд  наменишаст,  аз  музоҳим  шудан  метарсид. Дўст  медошт, ки дар  ҳалқаи  ҷавонон  бошад. Мо  ҳам ўро  "молодой  человек" мегуфтем, хушаш  меомад. Суҳбатҳояш  асосан  аз  хусуси  навиштаҳои  ҷавонон ҷараён  меёфт.  Бештар  таъриф  мекард. Эродҳояшро ниҳоят  нарм  ва  бо  эҳтиёт  мегуфт. Хотироташро  дар  бораи  устодон Айнӣ  ва Лоҳутӣ,  Пайрав, Раҳимӣ, Суҳайлӣ бо  шавқ  ҳикоят  мекард. Ёд  надорам, ки  боре  ҳам  сухани  касеро  бурида  ё  заррае  тасаллути  илму  дониши  худро  бар  ҷавонон зоҳир  карда бошад. Дар  мусоҳиба такаллуф  надошт, суханашро  ошкоро  мегуфт. Нарм  мегуфт,  ба  иззати   нафси  касе  намерасид. Номусу  шарафи  инсонро  болотар  аз  ҳар  арзиш  медонист.

Идомаи: ПИРЕ БУД РАВШАНЗАМИР

БОҒБОНИ ХОССАКОРИ НАСР

АБДУЛҲАМИД САМАД

Ҳар шахсияти адабӣ шарофату хосияте дорад ва дар ҳамин замина дар ёди ҳамқаламону шогирдон ва ҷомеа мемонад. Масалан: ҳамин ки қадами Боқӣ Раҳимзода ба Иттифоқи нависандагон мерасид, дар як лаҳза деги ҳазлу шӯхӣ ба ҷӯш меомад. Бо муаллим Мирсаид Миршакар рӯ ба рӯ меомадед, ҳатман мепурсид: "Ягон асари нав навишта истодаӣ ё не?".

- Ҳо, кам-кам ҷумбуҷӯл дорем, - посух медодем.

- Асари нағз бо ҷумбуҷӯли кам-кам рӯи коғаз намеояд, - бо шакарханд мегуфт муаллим.

- Темаат чист? Дар бораи имрӯз навис. Гузаштаро устод Айниву Ҷалолхон хуб тагурӯ карданд… Баъд дастхатро биёр, ки ман хонам…

Идомаи: БОҒБОНИ ХОССАКОРИ НАСР

СУХАН АЗ ҚАДРУ ҚИМАТИ МЕРОСИ ХАТИИ НИЁГОН

Ҷўрабек НАЗРӣ, академик

Дўсти донишманде дорам бо номи Мурод Ёров, ки замоне дар Институти таърих, бостоншиносӣ  ва мардумшиносии ба номи Аҳмади Дониши АИ Ҷумҳурии Тоҷикистон кор мекард ва масъулияти роҳбарии созмони ҷамъиятии "Ҳифзи ёдгориҳои таърихиву фарҳангии Ҷумҳурии Тоҷикистон"-ро низ бар уҳда дошт. Акнун аз масъулони нашри маҷаллаи илмӣ - оммавӣ ва фарҳангӣ - маърифатиест бо номи "Мероси ниёгон". Ихтисоси эшонро хуб намедонам, вале худашро чун марди баинсофу ростгуфтору росткирдору хирадманду аз олами илми таъриху адаб бохабар хуб мешиносам ва зиёд эҳтиром мекунам.  Чанд мақолаи илмии  ба соҳаи адабиёту таърих алоқаманди бандаро дар ин маҷаллаи илмии оммавии бисёр ҷиддӣ ва пурмуҳтаво ба чоп расонида буд.

Боре аз он кас  шўхиомез  пурсида будам, ки домуллои азиз,   мисле, ки кори ҳамаро дар шинохти ёдгориҳои таърихию фарҳангӣ худатон иҷро  мекунед, вале боре ҳам нашунидаву надидаам, ки гилае пеш оваред.  Офарин ба Шумо!

Идомаи: СУХАН АЗ ҚАДРУ ҚИМАТИ МЕРОСИ ХАТИИ НИЁГОН

НАФАСИ ГАРМИ ҲАЁТ

САТТОР ТУРСУН

Нахустин китоби Фазлиддин Муҳаммадиев таҳти унвони "Муҳоҷирон" бист сол муқаддам интишор ёфта буд. Аз очерку ҳикояҳои ин маҷмӯа бармеомад, ки ба ҷодаи адабиёт як нависандаи баистеъдод қадам гузоштааст; нависандае, ки дили пурэҳтиросу ҳаҷви нозук ва ҷаҳонбиниву мавзӯи баландтар дорад, забон ва тарзи баёнаш покизаву ҳамвор аст.

Инак, бист сол боз китобҳои Фазлиддин Муҳаммадиев пайиҳам ба дасти хонанда мерасанд. Ва муҳаббати хонанда низ ба нависанда аз як китоби ӯ то китоби дигараш бештару устувортар мегардад, насри имрӯзаи тоҷикро вай  наметавонад бе асарҳои Муҳаммадиев пурра тасаввур кунад.

Идомаи: НАФАСИ ГАРМИ ҲАЁТ