СУХАН АЗ ҚАДРУ ҚИМАТИ МЕРОСИ ХАТИИ НИЁГОН

Ҷўрабек НАЗРӣ, академик

Дўсти донишманде дорам бо номи Мурод Ёров, ки замоне дар Институти таърих, бостоншиносӣ  ва мардумшиносии ба номи Аҳмади Дониши АИ Ҷумҳурии Тоҷикистон кор мекард ва масъулияти роҳбарии созмони ҷамъиятии "Ҳифзи ёдгориҳои таърихиву фарҳангии Ҷумҳурии Тоҷикистон"-ро низ бар уҳда дошт. Акнун аз масъулони нашри маҷаллаи илмӣ - оммавӣ ва фарҳангӣ - маърифатиест бо номи "Мероси ниёгон". Ихтисоси эшонро хуб намедонам, вале худашро чун марди баинсофу ростгуфтору росткирдору хирадманду аз олами илми таъриху адаб бохабар хуб мешиносам ва зиёд эҳтиром мекунам.  Чанд мақолаи илмии  ба соҳаи адабиёту таърих алоқаманди бандаро дар ин маҷаллаи илмии оммавии бисёр ҷиддӣ ва пурмуҳтаво ба чоп расонида буд.

Боре аз он кас  шўхиомез  пурсида будам, ки домуллои азиз,   мисле, ки кори ҳамаро дар шинохти ёдгориҳои таърихию фарҳангӣ худатон иҷро  мекунед, вале боре ҳам нашунидаву надидаам, ки гилае пеш оваред.  Офарин ба Шумо!

Идомаи: СУХАН АЗ ҚАДРУ ҚИМАТИ МЕРОСИ ХАТИИ НИЁГОН

НАФАСИ ГАРМИ ҲАЁТ

САТТОР ТУРСУН

Нахустин китоби Фазлиддин Муҳаммадиев таҳти унвони "Муҳоҷирон" бист сол муқаддам интишор ёфта буд. Аз очерку ҳикояҳои ин маҷмӯа бармеомад, ки ба ҷодаи адабиёт як нависандаи баистеъдод қадам гузоштааст; нависандае, ки дили пурэҳтиросу ҳаҷви нозук ва ҷаҳонбиниву мавзӯи баландтар дорад, забон ва тарзи баёнаш покизаву ҳамвор аст.

Инак, бист сол боз китобҳои Фазлиддин Муҳаммадиев пайиҳам ба дасти хонанда мерасанд. Ва муҳаббати хонанда низ ба нависанда аз як китоби ӯ то китоби дигараш бештару устувортар мегардад, насри имрӯзаи тоҷикро вай  наметавонад бе асарҳои Муҳаммадиев пурра тасаввур кунад.

Идомаи: НАФАСИ ГАРМИ ҲАЁТ

БОҒБОНИ ХОССАКОРИ НАСР

АБДУЛҲАМИД САМАД

Ҳар шахсияти адабӣ шарофату хосияте дорад ва дар ҳамин замина дар ёди ҳамқаламону шогирдон ва ҷомеа мемонад. Масалан: ҳамин ки қадами Боқӣ Раҳимзода ба Иттифоқи нависандагон мерасид, дар як лаҳза деги ҳазлу шӯхӣ ба ҷӯш меомад. Бо муаллим Мирсаид Миршакар рӯ ба рӯ меомадед, ҳатман мепурсид: "Ягон асари нав навишта истодаӣ ё не?".

- Ҳо, кам-кам ҷумбуҷӯл дорем, - посух медодем.

- Асари нағз бо ҷумбуҷӯли кам-кам рӯи коғаз намеояд, - бо шакарханд мегуфт муаллим.

- Темаат чист? Дар бораи имрӯз навис. Гузаштаро устод Айниву Ҷалолхон хуб тагурӯ карданд… Баъд дастхатро биёр, ки ман хонам…

Идомаи: БОҒБОНИ ХОССАКОРИ НАСР

РОҲИ ПОСДОРИИ ЁДИ ГУЗАШТА

Азимҷон Аминов

Агар умр ба Ҳамроқул-ака вафо мекарду 16 сол қабл  моро тарк намекард, имрӯз 80--сола мешуд. Вале афсӯс, ки инсон ҳамингуна сохта шудааст: меояду меравад. Ҳамроқул-ака новақт моро падруд гуфт, вале ба туфайли кардаҳояш дар таърихи адабиёт, илм ва фарҳанги тоҷикӣ ҳузури ҷовидона дорад.

ӯ дар деҳаи Чоршанбеи атрофи Самарқанд зода шудаву дар муҳити фарҳанги диёри азизаш парвариш ёфт ва баъди хатми Донишгоҳи давлатии Самарқанд, то ба Душанбе омадан, дар соҳаи матбуот ва маорифи тоҷик  хидматҳои арзанда кард.

Ибтидои соҳои 60 фаъолияташро ба ҳайси лаборант дар Институти забон ва адабиёти Академияи улуми ҷумҳурӣ идома  бахшид ва то охири рӯзҳои ҳаёташ бо ҳамин даргоҳи илм алоқаманд буд. На фақат алоқаманд буд, балки ба туфайли хидматҳои содиқонааш  дар ба роҳандозии фаъолияти  илмии Институт ва кормандони он ҳамчун роҳбари бахши илми муассиса нақши муҳим бозид.

Ман дар бораи санаҳои тарҷумаҳолии шодравон зиёд сухан намекунам. Хонандаи огоҳ бо онҳо шинос аст ё метавонад шинос шавад. Вақте имрӯз аз он кас ёд мекунем, пеш аз ҳама,  бояд дар бораи хидматҳояшон дар илми адабиётшиносӣ ва танқиди адабии тоҷик  ёд кард. Ҳарчанд бештарин ҳиссаи умрашон сарфи корҳои  маъмурии ташкилу ба роҳандозии фаъолиятҳои илмӣ дар  Институти забон ва адабиёт будааст, вале то охирин рӯзҳои зиндагиашон, ба ифодаи Бозор Собир, аз қалам ҷудо набуд.

Идомаи: РОҲИ ПОСДОРИИ ЁДИ ГУЗАШТА